Het afscheid van vrienden en familie in Nederland was niet zo intens als toen we voor het eerst vertrokken in 2017 maar toch was het niet leuk. Gelukkig hadden we Engeland nog voor de boeg en gingen Elsa, Robert en Julie nog met ons mee! 

We zijn met de auto naar Duinkerken gereden waar we de veerboot naar Dover hebben gepakt. Vanuit Dover zijn we verder gereden naar Londen waar we het huis van een oom en tante (Wendy & David) van Vikki tot onze beschikking hadden. 

Na een nachtje in Londen zijn we verder naar het Noorden gereden waar we een paar dagen mochten doorbrengen met David & Grace Talyor in Harrogate. Ook had ik de kans om wat te vertellen over ons werk in Peru in de Vergadering in Otley. Onderweg terug naar Londen zijn Vikki en ik met de kids even gestopt in Sheffield waar we op bezoek gingen bij Oliver en Zoe. Zij zijn zich aan het voorbereiden om naar Diospi Suyana te komen en het was fijn ze in Engeland te ontmoeten, wat te kunnen vertellen over het leven hier en hun vragen te kunnen beantwoorden.

De volgende dag waren we uitgenodigd door Ian & Margareth Mears om naar de Vergadering in Greenwich te komen. Na de ochtenddienst hebben we heerlijk geluncht bij de familie Mears waarna we hebben gewandeld en ontspannen in het park rondom het Koninklijk Greenwich Observatorium. Aan het einde van de middag werden we weer verwacht in de Vergadering in Greenwich waar ik weer wat mocht vertellen over ons leven in Peru. Na de preek en presentatie sloten we af met een lekkere en gezellige gezamenlijke maaltijd. Een intensieve maar heel leuke dag!

De dag daarna vertrokken Robert en ik naar Kidderminster om een klein deel van de YPCC bij te wonen. Dit is een jaarlijke conferentie voor verschillende Vergaderingen in Engeland. Vikki, Elsa en Julie bleven in Londen met de kinderen. Robert en ik hebben erg genoten van onze tijd in Kidderminster. Het was een heel leuke groep mensen en we voelden ons echt welkom. Er was een afwisselend programma met thema’s, een wandeling en lekker eten. In de avond had ik weer de gelegenheid om te vertellen wat wij doen bij Diospi Suyana. De volgende ochtend zijn Robert en ik na het ontbijt weer in de auto gestapt om terug te gaan naar Londen. Aangezien we zo goed als langs Oxford kwamen moesten we wel even stoppen voor een lekkere lunch bij de huispub van C.S. Lewis, The Eagle and the Child.

Helaas hebben we niet iedereen kunnen ontmoeten maar we hebben gelukkig wel veel familie gezien. Granddad & Grandma Nunn bijvoorbeeld maar ook John & Carolyn (oom en tante van Vikki) en Anna (nichtje van Vikki) & Nathan met hun dochtertje Emily. We voelen ons gezegend met zoveel fijne familie :-).

Op vrijdag 16 augustus zat onze tijd in Europa er dan toch echt op. Samen met Robert & Elsa en Julie reden we naar Gatwick waar we ook van hen afscheid moesten nemen. Daar waren we weer met z’n vijfjes, klaar voor de terugreis.

Na een lange maar op zich goed verlopen terugreis kwamen we op zaterdag rond het avondeten (Peruaanse tijd) weer aan in Curahuasi. De meiden (net wakker geworden toen we Curahuasi binnenreden) keken hun ogen uit en zeiden ‘ik heb je gemist Curahuasi!’. De volgende ochtend liep ik met Leah en Olivia naar de kerk en uitkijkend over Curahuasi verwonderde ik me over het grote contrast tussen Peru en Nederland maar tegelijkertijd zei Leah: ‘dit ziet er eigenlijk wel hetzelfde uit als Nederland’. Op mijn verbaasde reactie dat er in Nederland toch echt geen bergen zijn en dat de huizen er heel anders uitzien zei Leah: ‘ja maar het zijn ook huizen’. Vikki en ik zaten nog tussen Europa en Peru in maar de kinderen waren al weer helemaal terug in Curahuasi.