De afgelopen weken stond in het teken van afscheid nemen van familie, van collega’s en van spullen, heel veel spullen.

Afscheid nemen van familie

Na de laatste werkdag van Steven zijn we een lang weekend in Zeeland geweest met het gezin van Vikki. Dit was heel gezellig. Vanuit Zeeland zouden wij vieren doorreizen naar Engeland. Op de laatste avond tijdens het kijken van een film bedachten we ons ineens dat we de paspoorten niet mee hadden genomen. Hoewel Engeland nog steeds onderdeel is van de EU heb je toch echt een paspoort nodig om aan boord van de boot te gaan. Dus Steven is in de auto gesprongen om de paspoorten op te gaan halen in Best en Robert was zo aardig om hem daarbij gezelschap te houden.

Engels ontbijtje in Harrogate

De volgende ochtend zijn we met zijn viertjes (in het bezit van onze paspoorten) van Zeeland naar Duinkerke gereden waar we nog nét op tijd waren voor de boot. Eenmaal aangekomen in Engeland hebben we veel familie en kennissen kunnen ontmoeten. Eerst rondom Londen, vervolgens in Harrogate, toen bij Exeter en vervolgens weer terug in Londen. Hoewel we veel hebben gereisd en elke paar dagen op een andere plek hebben overnacht hebben we samen erg genoten van deze reis. Het doet je weer even beseffen dat het heel erg waardevol is om zoveel familie en vrienden te hebben! Vlak voordat we weer terug gingen naar Dover voor de boot richting Europe zoals de Engelsen zeggen waren we te gast in de Vergadering van Gelovigen in Tonbridge. Daar hebben we ons zeer welkom gevoeld en we kregen ook ruimte om wat te vertellen over onze plannen.

Afscheid bij PwC

Afscheid nemen van collega’s

Op 26 oktober was het afscheid van Stevens collega’s gepland. Omdat de oprichter van het Diospi Suyana ziekenhuis bezig was aan reis door Nederland kon hij hierbij ook aanwezig zijn. Hij heeft een presentatie gegeven waarin hij meer vertelde over de totstandkoming van het ziekenhuis en over de motivatie van hem en zijn vrouw om het ziekenhuis op te zetten. Het was erg gaaf dat zoveel van Stevens collega’s aanwezig waren bij deze presentatie.

Vervolgens was het tijd om echt afscheid te nemen. Toen bleek dat de collega’s een bingo-/veilingavond hadden georganiseerd om geld in te zamelen. Naast dat het een zeer gezellige avond geweest schijnt te zijn was het resultaat een zeer riante cheque waar wij zeer blij mee zijn. Minstens even bijzonder vinden wij de betrokkenheid die de collega’s hebben laten zien, heel bemoedigend.

Afscheid nemen van spullen

Hopelijk overbodige administratie

Ondertussen waren we thuis flink bezig. Toen we uit Engeland terugkwamen hadden we namelijk een dikke week om ons huis leeg te maken voor de huurders. In die week hebben we ongeveer al ons materieel bezit in handen gehad. Zo hebben we de administratie van de afgelopen 10 jaar van 8 volle mappen gereduceerd tot 1 halfvolle map. Ook hebben we veel (heel veel) zakken in de kledingbak gedaan. Verder hebben we meubels en andere spullen via internet verkocht en andere spullen hebben we naar de kringloopwinkel of naar het stort gebracht. Als afsluiter heeft Steven een paar dagen geleden de leaseauto overgedragen aan een collega en zijn laptop en telefoon ingeleverd bij PwC.

Het resultaat is dat we eerst een huis vol spullen hadden en ons materieel bezit nu bestaat uit de koffers die we mee gaan nemen naar Peru en een paar dozen met fotoalbums en boeken die we achterlaten. Al met al best een ontnuchterend proces. Uiteraard zien wij onszelf niet als zeer materialistische mensen maar toch hadden we een hoop spullen verzameld en deed het soms een klein beetje pijn om afscheid te nemen van spullen. De weken tot aan ons vertrek verblijven we bij de ouders van Vikki in Eindhoven. Verder hebben vrienden ons voor deze tijd een auto te leen gegeven en dat is erg fijn!

We zien dat God ons de energie geeft die we nodig hebben voor alles wat er op ons af komt in deze tijd en we voelen ons ook erg gesteund door iedereen om ons heen. Bedankt daarvoor!