Onze eerste drie maanden in Peru hebben we doorgebracht in Arequipa waar ik (Steven) dagelijks naar een taalschool ging om het Spaans beter te leren. Wij waren niet de enige zendelingen die dat aan het doen waren. Joel, een Amerikaanse zendeling die met zijn vrouw en dochter in Nauta wonen, was er ook. Hij werkt veel met voorgangers of pastors van kleine kerken in de jungle. Toen hij hoorde dat ik een achtergrond had in financiën nodigde hij me uit om een keer naar de jungle te komen om een kleine conferentie over een bijbelse kijk op financiën te organiseren. Aangezien mijn schoonbroer Robert accountant is en toch deze kant op zou komen leek het me leuk om dit samen met hem te doen. Samen hebben we een 2-daagse conferentie voorbereid.

Onze reis begon met een taxirit naar Cusco waar we de nacht hebben doorgebracht bij Corey en Kassie die Vikki en ik ook in Arequipa hebben ontmoet. Zij werken bij een christelijke kliniek in de historische hoofdstad van de inca’s. De volgende morgen vlogen we, met uiteraard wat vertraging, van Cusco naar Iquitos in het noorden van Peru. Iquitos is de hoofdstad van de immense provincie Lloreto en is heel interessant omdat het de grootste stad ter wereld is die niet per weg met een andere stad is verbonden. Alles moet via de lucht of per boot binnen worden gebracht. Deze logistieke uitdaging heeft er denk ik voor gezorgd dat er in deze stad van meer dan 400.000 inwoners geen Starbucks of McDonalds te vinden is. In Iquitos hebben we een nacht geslapen bij Dave en Michelle, wederom collega’s uit Arequipa.

Amazone naast Iquitos

Oude rivierboot bij Iquitos

Na een warme nacht (de luchtvochtigheid in de jungle is enorm hoog) zijn Robert en ik met een taxibusje naar Nauta aan het einde van de weg gereden. Hier werden we verwelkomd door Joel en hij heeft ons de dagen daarna op sleeptouw genomen. 

Slangenhuid aan de muur bij Joel

Trainingscentrum van Baptisten in Nauta voor pastors uit de jungle

Na een nachtje in Nauta zijn we met de boot van Joel de Marañon rivier opgegaan in de richting van het dorpje Santa Rita. De Marañon rivier komt net iets na Nauta samen met de Ucayali rivier waarna ze samen verder optrekken onder de wellicht bekende naam Amazone rivier. Na ongeveer 3 uur op het water kwamen we aan in Santa Rita, een dorpje naast de rivier met ongeveer 1500 inwoners waar we warm werden onthaald door Pastor Abraham van de kerk in Santa Rita.

Luxe boot

Minder luxe boot

Standaardboot

Aankomst bij Santa Rita

Onderweg hadden we geen telefoonsignaal, in Santa Rita gelukkig weer wel. Er waren een paar winkeltjes, een paar motortaxi’s en tussen 18.00 en 22.00 werd dagelijks de generator aangezet zodat er elektriciteit was. Voor ons voelde dit absoluut als de middle of nowhere. Voor de pastors die nog uren of dagen hadden gereisd om vanuit hun kleine dorpjes naar Santa Rita te komen voelt het meer als de grote stad. Winkeltjes, motortaxi’s en zelfs 4 uur per dag elektriciteit!

Pastor Abraham

Ons hotel in Santa Rita

Zonsondergang in Santa Rita

De conferentiedagen werden bezocht door een bescheiden groepje van 5 pastors, hun vrouwen en een paar andere geïnteresseerden. Joel vertelde dat hij eigenlijk meer mensen had verwacht maar dat de reden voor de wat lagere opkomst best eens kon zijn dat ze mij en Robert nog niet kenden. Als je een dag op je kleine bootje moet reizen om naar een conferentie te gaan wil je wel zeker weten dat het wat is. Daar kan ik me ook best wat bij voorstellen. We zijn in ieder geval lekker aan de slag gegaan met de aanwezigen.

Een moeilijk maar belangrijk onderwerp in Peru

Vertalen voor Robert

De eerste dag hebben we het gehad over financiën op persoonlijk vlak, waar we onderwerpen als liefde voor geld, gulheid en corruptie hebben besproken. Op de tweede dag zijn we meer in gesprek gegaan over financiën binnen de kerk. Hoe kun je zorgen dat je uitgaven in overeenstemming zijn met de visie voor je kerk? Welke structuren kun je opzetten om fraude tegen te gaan? Welke bijdrage vraag je van de gemeenteleden? Op dag 2 hebben we de pastors ook heel praktisch aan het werk gezet met een administratieoefening die Robert had voorbereid.

Met de pastors aan het werk met administratie

Ik had nog een bijbelquiz voorbereid maar dat ging niet helemaal soepel. Nadat ik het concept had uitgelegd (ik stel een vraag, geef twee antwoordmogelijkheden, antwoord A is hand omhoog, antwoord B is hand omlaag en fout antwoord is gaan zitten) ging het al snel mis. Bij de eerste vraag riep pastor Abraham meteen het (foute) antwoord in plaats van zijn hand op te steken en toen we het einde van het spel naderden gingen de 2 overgebleven deelnemers maar zitten omdat de rest ook al zat. Ach, je probeert af en toe wat.

Naast de conferentie werd ik gevraagd om in de avonddienst te preken. In Santa Rita hebben ze elke avond dienst, behalve op maandag. En dat tijdens de paar uurtjes dat er elektriciteit is, dus tijdens de paar uurtjes per dag waarin de rest van het dorp voor de televisie zit. Tijdens mijn preek begon het enorm te regenen en dat maakte zo’n herrie op het golfplaten dak dat ik niet meer verstaanbaar was.

Preken in een avonddienst

Robert en ik hebben heel erg genoten van de reis (hoewel Robert de eerste paar dagen flink ziek was) en het was heel bijzonder om de mensen uit Santa Rita te leren kennen en met ze te spreken over een bijbelse blik op financiën. Ook was het heel erg leuk om Joel, Corey en Dave (weer) te zien. Uiteraard was het hoogtepunt van de reis weer terugkomen bij onze dames in Curahuasi.

Weer vroeg op