Al ruim een half jaar keek Leah er naar uit om naar Peru te gaan want daar zou zij naar school gaan. Haar voorstelling van school; spelen in de ballenbak. Afgelopen donderdag was het grote moment dan eindelijk aangebroken. Uitgedost in het schooluniform van het Colegio Diospi Suyana en uitgerust met een prachtige mochila (rugzak) en lonchera (broodtrommel) kwamen we aan bij de school.

Omdat het de eerste dag van het nieuwe schooljaar was begon de dag met een opening op het centrale schoolplein. Na ongeveer een uur van muziek, speeches en toneelstukjes was het eindelijk zo ver, school ging beginnen! Ouders mochten op deze eerste dag gewoon bij de jongste kinderen blijven als ze dat wilden. Wij waren echter van plan gewoon te gaan en te kijken hoe Leah het zou vinden. Toen ik tegen Leah zei dat we haar na een paar uurtjes weer zouden komen ophalen vroeg ze mij hoeveel uurtjes precies. Ik zei dat we haar na ongeveer 2 uur weer op zouden komen halen. Dat was niet genoeg voor mevrouw, doe maar 4 of 5 uur zei ze.

Aan het einde van de ochtend (ze begint de eerste maand met lesdagen tot 11.15) hebben we Leah weer opgehaald en ze was helemaal enthousiast. Ze had veel gespeeld, ze was nog niet toegekomen aan het leren van Spaans maar naar eigen zeggen had ze al wel Duits geleerd. Een productieve twee uur dus. 

Op vrijdag ging ze weer met veel plezier naar school en ze vertelde later dat ze al een vriendinnetje had gemaakt. Geen idee hoe het meisje heette maar het was het meisje met een vlecht. 

Het weekend was even afkicken voor Leah. Op zondagavond hadden we het aan de eettafel uiteraard weer over school. Leah zei toen dat ze prima alleen met Viola (de bovenbuurvrouw) en Noah (de bovenbuurjongen) naar school kon gaan. Papa en mama mochten best thuis blijven om met Olivia te spelen. Dat zelfstandig worden gaat zo wel heel erg hard!