Iedereen kan soms wel wat hulp gebruiken. Het leek ons dan ook vrij snel een goed idee toen onze bovenburen (John en Viola Lentink) ons voorstelden om op zoek te gaan naar een jongedame die hen en ons zou kunnen helpen met de kinderen. Volgens mij kwamen we binnen een paar uur al op de perfecte kandidaat, mijn nichtje Elise Kuperus.

Na wat aftastend whatsapp contact met mijn tante bleek het aan de andere kant van de oceaan niet direct als een heel gek idee te worden ontvangen. Niet lang daarna had Elise de knoop doorgehakt, ze ging voor 3 maanden komen. Ander land, ander continent zelfs, andere taal, kortom niet zomaar een kleine stap!

Half april kwam ze via Madrid, Lima en Cusco aan in het pittoreske Curahuasi. Helaas was 1 van haar koffers nog achtergebleven in Madrid. Twee weken en heel veel telefoontjes met de luchtvaartmaatschappij (van vriendelijk tot steeds minder vriendelijk) later kwam de koffer toch nog aan.

Elise heeft 5 dagen per week bij ons en bij onze bovenburen geholpen. Soms was ze een hele dag bij ons, andere dagen de ochtend of de middag. Dit heeft ons heel erg geholpen omdat Vikki met de vorderende zwangerschap toch steeds minder energie had. Daarnaast kon ik door de aanwezigheid van Elise ook soms gaan werken op de dagen dat Vikki altijd werkt. Daarnaast was het ook gewoon gezellig om mijn nichtje op bezoek te hebben. Samen met Elise en een aantal anderen hebben we een poging gewaagd Choquequirao (probeer dat maar eens goed uit te spreken) te bereiken. Deze poging is jammerlijk gefaald maar het was een mooi avontuur!

Afgelopen maandag was het alweer voorbij, Elise ging weer weg. Via deze weg nogmaals bedankt Elise! We hopen dat je genoten hebt van je tijd hier :). Ps. Olivia denkt dat je nog steeds boven bent.