Vannacht werden Vikki en ik iets na 4 uur wakker van een aardbeving. De ramen en de kasten waren aan het trillen en ook het trillen van de grond zelf veroorzaakte een apart geluid. We zijn snel uit bed gesprongen en hebben beiden één van de meiden uit bed gehaald. Vervolgens zijn we in twee deuropeningen gaan staan omdat dat blijkbaar structureel gezien sterkere plekken zijn in een huis. Na ongeveer een halve minuut was de aardbeving voorbij. We zijn toen bij de voordeur gaan staan omdat een aardbeving ook eerst kan afzwakken om daarna juist nog meer in intensiteit toe te nemen. Gelukkig was dit niet het geval dus konden we na een beetje natrillen (wij zelf dan) weer naar bed. Uiteraard was Leah heel erg benieuwd wat er nu allemaal gebeurd was dus we hebben het een beetje uitgelegd en gelukkig was ze niet echt geschrokken. Wij eigenlijk wel een beetje. In de ochtend zagen we dat het een aardbeving was voor de kust van de provincie waar wij wonen met maar liefst een kracht van 7.1 op de schaal van Richter bij het epicentrum. We zijn dankbaar dat het hier in Arequipa allemaal meeviel en dat het goed is afgelopen. Het heeft ons wel weer even doen beseffen dat we als mensen toch een stuk kwetsbaarder zijn dan we vaak denken.