Vikki en ik zijn nu allebei een paar weken bezig met onze nieuwe banen in het Diospi Suyana ziekenhuis en we hebben het heel erg naar ons zin! Tot nu toe werken we samen 5 dagen (Steven 3 en Vikki 2) zodat er altijd iemand is om Leah naar school te brengen en weer op te halen en om met Olivia te zijn.

Leah en Olivia

We merken dat ze dit nog heel erg nodig hebben. Leah heeft het na de eerste paar dagen op school toch best moeilijk gekregen met het afscheid nemen elke ochtend. Om haar te motiveren niet te huilen wanneer ze op school komt geven we haar elke ochtend 10 centimos (ongeveer €0,025) die ze mag houden als ze niet huilt bij het afscheid. Of het helemaal hierdoor komt is moeilijk te zeggen maar de laatste dagen gaat het gelukkig steeds wat beter. Olivia wordt momenteel bijna elke nacht huilend wakker en heeft ook overdag veel aandacht nodig. We denken dat dit de onrust is die eruit komt van het vele verhuizen en het feit dat ze na 6 maanden veel tijd als gezin samen te hebben gehad nu elke ochtend Leah moet missen omdat ze naar school gaat en mij of Vikki moet missen omdat wij naar ons werk gaan. Voor ons is het heel belangrijk dat het goed gaat met de meiden en dat zij de aandacht krijgen die ze nodig hebben. Wanneer we denken dat het kan zal ik van 3 naar 4 dagen werken gaan.

Vikki aan het werk

Vikki heeft vanaf dag 1 veel plezier in haar werk hier. Er is meer tijd en aandacht voor de patiënten dan in Nederland wat natuurlijk fijn is. Ze werkt samen met 2 Peruaanse collega’s. De ene is opgeleid als fysiotherapeutassistente en de andere is een verpleegster die de basiskennis van fysiotherapie heeft geleerd in het zicht van het vertrek van de vorige fysiotherapeute. De samenwerking verloopt tot nu toe heel goed. Vikki kijkt veel mee met haar collega’s en geeft hun hier en daar wat tips. Ze heeft veel vrijheid voor haar eigen inbreng in hoe fysiotherapie wordt vormgegeven in het ziekenhuis en dat is heel leuk. Het is wel even wennen om door haar collega’s als leidinggevende te worden benaderd. Zo keek ze even raar op toen haar op de eerste werkdag werd gevraagd hoe laat ze voortaan gingen lunchen. Dat kon Vikki uiteraard beslissen want zij was de ‘baas’ ;-).

Steven aan het werk

Mijn werk bevalt mij tot nu toe ook heel erg goed. Het is veel breder dan wat ik in Nederland deed. Ik ben nu officieel de ‘Vice administrador’ van het ziekenhuis en gelukkig betekent dat niet dat ik voornamelijk de administratie doe. Samen met mijn Duitse collega Matthias ben ik eindverantwoordelijk voor verschillende onderdelen waaronder personeelszaken, boekhouding, financieel beleid en systeem- en informatiebeheer. Zo zijn wij bijvoorbeeld altijd betrokken bij sollicitatiegesprekken, geven we presentaties aan directie maar ook personeel over bepaalde ontwikkelingen, keuren we dagelijks de betaling van facturen goed en denken we na over hoe onze informatiesystemen functioneren en hoe we die kunnen verbeteren. 

Naast het werk

Ook naast het werk begint ons leven hier wat vorm te krijgen met een wekelijkse gebedsgroep waar Vikki aan deelneemt en een wekelijkse bijbelstudie waar Steven bij is. We bezoeken momenteel nog verschillende gemeenten en hopen binnenkort te kunnen gaan beslissen binnen welke gemeente we ons de komende jaren zullen gaan inzetten. We beginnen ook de winkels wat te leren kennen. Zo is er een winkel waar heel veel soorten meel, granen, pitjes en zaden te koop zijn. Heel handig omdat we bijna elke dag ons eigen brood bakken. Ook weten we ondertussen waar op de markt we het beste ons fruit en groente kunnen kopen. Voor melk hoeven we de deur niet meer uit, die wordt elke maandag en vrijdag vers van de koe (nog een beetje warm zelfs) afgeleverd door een vrouw uit de buurt.

Samengevat zijn we dankbaar voor hoe het tot nu toe gaat. Het aanpassen is soms best wat vermoeiend maar we zijn er meer dan ooit van overtuigd dat we zijn waar God ons nu wil hebben en dat is het belangrijkste. We voelen ons heel nuttig in het ziekenhuis en hopen in ons werk en daarbuiten iets van de liefde van Jezus te mogen laten zien. Bedankt voor al jullie steun, aandacht en betrokkenheid!